ARKADAŞIMdan durup dururken gelen bir not

Seni okuldan alıp minik burgerlar yemeğe götürebilirdim mesela ya da akşam uğrar uzun, bol muhabbetli bir yürüyüş yapardık. Canım sıkkın dışarı çıkalım derdin, kendimizi Beyoğlu'nun küçük masalarından birinde büyük kahkahalarla bulurduk. Ya da en sadesinden saatlerce evde birlikte konuşmadan sessiz takılıp sıkılmamanın tadını çıkartırdık. Belki sessizliği yine çılgın şarkılarından biriyle bozar, ikimizi dans etmeye teşvik ederdin. Ağlardım omuzunda, yada senin belki moralin bozuktur kafanı bir şeye takmışsındır mıy mıylanırdın yanımda, sonra bir anda bir şey yapıp bir hareket bir anı bir kelimeyle moralimizi yerine getirirdik. Sokaklarda en içten, hissederek söylediğimiz şarkıları bağırır, en çirkin sesimize gülerdik. Spontane olurdu yine her şey. Trafiğin aldığı zaman kadar sürerdi karar verip bir anda program yapıp çıkmamız. Mantı yerdik, yetmezdi biraz daha yerdik hatta belki biraz daha. Yanında olurdum hep, sende benim. Güzel olurdu. Istanbul'da ki her şeyi yine beraber yaşar paylaşır her şeyin üstesinden gelirdik iki kahraman gibi. Hiç bir şeye ihtiyacımız olmadan kendimize yeterdik. Seni çok seviyorum minik iyi ki varsın. (Sadece içimden geldi)

-NİL