Tebrikler bana gelsin

Başıma büyük olaylar geldiğinde tepkisiz kalan fakat küçük önemsiz olaylar karşısında aşırı tepki verip duygusallaşan bir insanım. İnsanlar hiç bir zaman bu özelliğimi anlayamıyorlar. Büyük olayların hiç bir zaman umurumda olmadığını, ne kadar güçlü bir insan olduğumdan falan bahsediyorlar sürekli. Aslında hiçte öyle değil başıma büyük,kötü ve çok önemli bir olay geldiğinde çok üzüleceğimin farkında oluyorum ve bunu ruhumda ve aklımda itebildiğim kadar derinlere itip, atıyorum. Orada saklıyorum taki mini minnacık, gereksiz ve ben dahil olmak üzere herkese çok önemsiz gelecek bir olayda bir şey olana dek. İşte orada ipler kopuyor sanki burnumu bir tüyle kaşımışım da hapşırıyormuşum gibi kusmaya başlıyorum bütün o en dipteki acıyı ve nedensiz kalıyorum bu olaya nasıl üzülüyorum diyorum kendime, yiyip bitiriyorum sorularla kendimi, nasıl olur? neden olur? diye işte bütün karmaşam orada. Kendime yaptığım en kötü kötülük. Her şeyi birbirine karıştırmak. Zamanı sıkıştırmak. Aklımda med cezirler oluşturmak. Tebrikler bana.